Onze eerste voet zetten we over de drempel van het rijk van Dionysos als we samen lopen, arm in arm minder wankel. Door de straten van Alkmaar die nu geïnfecteerd zijn met mannen en vrouwen met zwarte shirts en lang haar. We lopen terug naar de parkeergarage die van binnen net een stap terug is naar de tijd vóór van de Vikingen, het was Chaos.
We stappen binnen op platvorm 4D, dalen langs één trap en komen uit bij platvorm 1B, om daarna een bord te volgen naar ons eigen platvorm 2C. Maar de weg loopt verder naar beneden en hoewel we door de glazen wand 2C kunnen zien, kunnen we er niet naartoe. We moeten kiezen tussen verder naar beneden of terug naar boven. We lopen naar beneden en zingen "highway to hell". En vervloeken de architect van dit pand.
We stranden bij de toiletten. We opperen dat het de drank is, maar de chauffeur is nuchter. Eindelijk verlaat het gammele golfje de parkeerplaats, al moesten we drie keer rond voor we de uitgang vonden, we lachen en luisteren meer metal. We zegevieren met het krat Hertog onder de hoedenplank en praten over verschillende seksen en dezelfde meningen die kruis gaan lopen zodra je anders gaat zitten.
'Want perspectief is alles, en alles en perspectievelijk.' Vandaag heeft dat woord een betekenis die we morgen wel weer zijn vergeten. Dus laten we elkaar nog eens hikkend schrikken als we de flesjes iets te hard met de halzen laten klinken.
'Ik heb je te lang niet meer gezien,' laten we achterwege want dat weten we allebei al. Al kan er wel een 'hoe staat jouw leven,' vanaf want 'het staat goed, en nu helemaal!'
'Tot we morgen weer ontwaken!' Want dat is de tweede voet over de drempel van het rijk van Dionysos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten