vrijdag 29 september 2017

Eigen wereld

als ik zelf een wereld verzin
zitten er alleen maar dingen
van deze wereld in

vrijdag 15 september 2017

Het rijk van Dionysos - Vays en Eynar

Ze staan op het randje van een Dixi sta-toilet en staren recht voor zich uit. Vays kijkt naar boven, naar een aantal takken die over het stalen hek hangen. Ze druppelen nog zachtjes na. Hij denkt: zal het dan eindelijk opklaren vandaag?
     Eynar staart zonder echt te kijken naar de spijlen van het hek. Het hele hek is aan de buitenkant vol geplakt met reclame waardoor het festival, hoewel het direct naast het centrale station van Steenwijk gelegen ligt, een eigen wereld vormt. Met zijn rug naar de festivalgangers kan hij eindelijk nadenken. En er is maar één onderwerp in zijn hoofd waarover hij op dat moment nadenken kan. Zijn relatie met Marissa, hij wordt er niet gelukkig van. Hij besefte het toen hij in de menigte stond en naar een bandje keek wat hem weinig kon schelen, toen hij een slok van zijn door regen bijgevulde bier nam en dacht: en toch ben ik liever hier dan thuis. Terwijl, het bier smaakte hem niet vandaag en zelfs tussen zijn vrienden voelde hij zich eenzaam. Vandaag deed hij er niet toe, terwijl juist dit nu, zo belangrijk voor hem was. Hij kijkt naar beneden en ontwijkt nog net het Dixi-gat van Vays waar zijn ogen automatisch naartoe getrokken worden. Hij schudt de laatste druppels los en bergt zijn leuter weer op in zijn broek.
    Ook Vays trekt zijn rits dicht en kijkt Eynar aan. Hij geeft hem een klap op zijn schouders en zegt dat hij zo stil is vandaag. 'Geen zorgen, het klaart wel weer op. Kom, we gaan een biertje halen.'

maandag 11 september 2017

Licht


‘Die is niet het helderste licht op aarde’
besluit het brillige jong in de trein
maar zij die met verbazing in hun opengesperde
ogen leven, krijgen meer licht binnen

dan wij luik-ogenden.

vrijdag 1 september 2017

De Personen

De morgen op kantoor begint met grote variatie personen. De vrouw die altijd het alarm van de deur haalt, en tot de pauze haar gezicht niet laat zien. De man die altijd vroeg is maar eerst lachend nog drie keer koffie haalt in de kantine, het liefst samen met een collega van hem. De opgemaakte personen die 'spotless' het kantoor in wandelen met een kop koffie van Starbucks. De persoon die actief iedereen een goedemorgen wenst. De mannen die voor ze beginnen een rondje doen om even te babbelen. De persoon die rustig achter haar desk een kopje thee drinkt. De personen die je alleen maar groeten met een gezichtsuitdrukking, een knikje, of door een hand op te steken. De personen die diep inademen en de mail aanzetten. De personen die de mail aanzetten, negeren en de telefoon oppakken. En er is de ik, die nog snel even het haar moet borstelen, weer de make-up is vergeten en nog even snel een sinaasappel naar binnen propt terwijl de computer opstart.