Iedereen is eindelijk naar bed, ik haal de chips en wijn die ik gekocht heb te voorschijn en ga op mijn favoriete plekje zitten; op de kleine bank met mijn rug tegen de armleuning. Het duurt niet lang meer voor het Halloween is en daarom heeft Netflix het assortiment uitgebreid met verscheidene horrorfilms. Ik heb Halloween misschien twee keer echt gevierd, toch is het één van mijn favoriete feestdagen. Vanwege de films, goed of slecht, ik vind de horrors en thrillers altijd heerlijk. Ik kies een vervolg op een klassieker die ik nog niet gezien heb. Friday the 13th part two. Van moderne horrors vindt ik het heerlijk dat ze steeds creatiever worden, dat de verhalen beter, gegronder en origineler worden. En als ze de technieken goed gebruiken kijk ik niets liever. Maar de klassieker die de film nog moest maken met plot, spanningsboog en goed geplaatste scares, die bewonder ik. Vooral als het lukt. En dan is er nog de muziek, die mis ik bij de nieuwelingen. Duur, natuurlijk, een orkest inhuren voor een paar riedels, maar voor sfeer en spanning is er misschien nog steeds niets effectiever.
Ik zucht in verrukking, de avond is van mij alleen. Ik zet de film aan en meteen begint de muziek. Dan hoor ik snikken naast me. Daar zit de kabouter naast me op het rugkussen, grote kaboutertranen vloeien over zijn wangen, zijn baard in. Ik kijk naar mijn ingeschonken wijnglas, de opengetrokken zak chips en zet de film op pauze. Ik kijk naar hoe de druppels zich opeenhopen in zijn baard.
'Is dat wijn?' vraagt hij.
Ik knik.
Hij steekt een handje uit naar het glas. 'Mag ik proeven?'
Met tegenzin geef ik het glas aan, hij pakt het met beide handjes vast en neemt een slokje.
'Hm. Best te doen,' zegt hij.
Ik steek mijn hand uit om het glas weer aan te nemen maar hij geeft het niet af.
'Ze zei dat ik een bange poeperd ben,' zegt hij dan en de tranen rollen weer naar de opslagplaatsen in zijn baard.
'Waarom zei ze dat?'
'Ik wilde geen horrorfilm met haar kijken.' Ik zie hoe de opslagplaatsen in zijn baard vol raken en beginnen te druppen, recht in het wijnglas.
'Waarom niet?' vraag ik, en sta op om in de keuken een tweede wijnglas te pakken.
'Ik wil niet schrikken waar ze bij is.'
'Ben je bang?'
'Nee, ik zeg toch: ik wil niet schrikken waar ze bij is.'
'Waarom niet? Dat is juist leuk aan enge films.' Ik zet het wijnglas op tafel en schenk het vol.
'Het is een kaboutermannen-ding.'
Ik rol met mijn ogen. 'Je wilt stoer zijn voor haar, en dat je een arm om haar heen kan slaan als ze bang is.'
Kabouter knikt. 'Als ik schrik lacht ze met haar mond vol chips.'
Ik lach. 'Wil je meekijken? Ik ging net 'Friday the 13th twee' kijken. Dan kan je zien waar de scares zitten en dan zie je ze aankomen.'
'Echt?'
'Ja, voor mij hoef je niet stoer te zijn. Maar weet wel, als je schrikt ga ik lachen met mijn mond vol chips.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten