Ik werd wakker van mijn wekkermuziek maar de zon scheen al door de gordijnen op mijn gezicht. Liever draaide ik me om, maar nu ik de wekker hoorde kon ik niet verder slapen zonder hem uit te zetten. Hij lag op de grond naast mijn nachtkastje, ik had hem weer op de grond geslagen vannacht. Ik gaf er een tik op, de muziek stopte. Mijn voorhoofd kriebelde, ik krapte en schampte langs iets wat geen haar was, iets wat een beetje voelde als huid. Geschrokken greep ik ernaar, het was een druivenblad wat in mijn haar gestoken was. Ik liep naar de spiegel, in mijn haar zat een krans van druivenbladeren, en er hing zelfs een aantal deels geplette druiventrossen in. Mijn haar zat opgekruld en ik droeg een wit, soepel afhangend gewaad met gouden ring op mijn schouder. Ik liep terug naar bed en zette de wekker op zijn plek, het was twaalf uur geweest. Ik was vier uur te laat op mijn werk. Het was gek maar het kon me niet zo schelen. Ik had toch geen zin in werk, vandaag zou een heel andere dag worden als gisteren.
Ik liep naar de keuken, maar er was niets waar ik echt zin in had. Ik plukte een druif uit mijn haar en liep de gang in om naar de winkel te gaan. Voor de deur stond een jaguar, ik deed een stap achteruit en staarde het dier in de ogen. De jaguar staarde terug, éen oog goudbruin en één blauw, maar deed niets. Langzaam stapte ik achteruit, de gang uit, en sloot de deur.
'Dat is nieuw,' mompelde ik voor me uit. Zou hij honger hebben? Ik liep terug de keuken in en pakte het vlees voor vanavond uit de koelkast. 500 gr gehakt, niet gekruid gelukkig. Ik kon het net zo goed proberen, want welk nummer bel je in dit soort gevallen, de politie, brandweer of de dierenambulance? Ik had niet echt zin om te googelen naar een nummer om te bellen voor dit soort gevallen. En om dan in de wacht te staan en alle opties tot nummer 9: overige, af te wachten voor het geval overige niet onder nummer 9 viel bij dat nummer. En ik had ook geen zin om dan een doorgewinterde callcentrum bitch of assistente aan de lijn te krijgen.
'Goedemiddag wat kan ik voor u doen?' zou ze vast zeggen, waarschijnlijk met zo'n snerende stem die je meteen tot in je vingertoppen irriteert, dat je er jeuk van krijgt..
'Ik wil graag dat de jaguar in mijn gang gevangen wordt, ' zou ik zeggen.
'Kunt u dat herhalen, mevrouw?' want ze zou natuurlijk precies iets anders aan het doen zijn op haar computer. Een date zoeken of alleen iemand om die avond mee te slapen, het is immers vrijdag.
'Er staat een jaguar in mijn gang, mevrouw,' zou ik zo beleeft mogelijk herhalen, 'is er iets wat ik zelf kan doen? zal ik hem een dekentje toewerpen om op te kunnen liggen? Wat water en vlees voor hem neerzetten wellicht?'
De vrouw zou waarschijnlijk ook niet weten wat ik zelf zou kunnen doen en zeggen dat ik maar beter even niks kon doen voor ze het protocol voor dit soort gevallen had opgezocht. Ze zou elke protocollenmap doorzoeken en niks vinden, daarna haar leidinggevende inschakelen.
'Goedemiddag mevrouw, u spreekt nu met de manager. Een jaguar zei u?' Dit zou hij met een zo net mogelijk aangemeten accent zeggen omdat ze weten hoe vervelend het is als je aan de andere kant van de lijn langer dan een half uur moet wachten.
'Ja,' zou ik ongeduldig zeggen, 'een echte levende jaguar.'
'Welke kleur is hij?'
'Goud met vlekken, meneer.'
'Wat voor oren heeft hij?'
'Ronde oren met zwarte punten, meneer.'
'Dat is inderdaad een jaguar,' zou hij zeggen.
'Ik vroeg uw collega net of ik hem geen water en vlees zou geven.'
'Doet u voor nu maar even niets, we hebben geen protocol maar ik zal even een nummer voor u bellen. Er komt spoedig hulp voor u, doet u dan even open?'
'Meneer, ik zou erg graag mijn deur voor u openen, denkt u dat de jaguar dat goed vindt?'
'Hoezo mevrouw?'
'Hij staat voor de deur, meneer.'
'O, dat had ik niet begrepen. Laat u dan de deur maar dicht. Heeft u geen andere deur mevrouw?'
'Nee, het is zeer spijtig meneer, maar er is maar één deur in mijn appartement.'
'Ik zal de hulpdiensten hiervan op de hoogte stellen mevrouw, doet u vooral niets. Blijft u in de woonkamer, kalmeer uzelf met een kop thee, en doet u vooral de deur niet open.'
'Meneer, kun u me vertellen hoe lang dit ongeveer gaat duren?'
'Daar kan ik helaas niets over zeggen mevrouw.'
En zo zou ik waarschijnlijk de hele dag in mijn appartement vast zitten. Nee ik zou het er wel gewoon op wagen met de plastic bak ongekruid gehakt. Maar eerst een wijntje, het was immers al twaalf uur geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten