Meubelstofferen - deel I

Ik stop het laatste rode potlood in de plastic display verpakking. Ik ben helemaal klaar voor de dag en het is pas half één. Het huis is schoon en netjes en ik hoef pas laat te koken want Pieter moet tot laat werken. Ik heb geen zin om de televisie aan te zetten en surf van website naar website. Uiteindelijk eindig ik op Marktplaats, daar staat een reclame voor een cursus meubelstofferen terwijl ik naar leuke stoelen zoek. Eigenlijk heb ik geen zin om zo'n vrouw te worden die trots een lelijke stoel aan haar vriendinnen laat zien, omdat ze die zelf gestoffeerd heeft en de twee schaterlachende oude vrouwen op de foto doen ook niets positiefs voor me, toch klik ik op de reclame. Het is een marktplaatspagina die al 9 jaar bestaat met de naam 'meubelstofferenzuljenooitverleren.nl'. Er staan een paar andere foto's bij van opgeknapte stoelen, een poef en een hele hoop rotzooi. Ik lees de tekst die er onder staat.

Wie heeft er niet zo'n stoel of poef die eigenlijk nog goed kan, maar er niet meer uit ziet? Of misschien zelfs een bank die wel wat hulp kan gebruiken. Bij ons kunt u leren om dit klusje zelf te klaren! Wij hebben alle materialen zelf in huis! 

Wel stofferen maar geen vervoer? Geen zorgen! Met een beetje online communicatie komen wij met uw droomstoffen naar u toe! 

Ik kijk rond de kamer, naar mijn houten stoelen met losse kussens. De bank is al oud, die zou wel wat nieuws kunnen gebruiken. Ik ga naar de website en boek een thuiscursus. Ze waarschuwen dat het wel vaak wat rotzooi geeft en vragen wat voor stoffen ik mooi vind. Ik kies een grijze. Ze sturen me een foto van verschillende grijze stoffen met patronen en printen, ik kies een print die wat weg heeft van spijkerstof. Eenvoudig en mooi. Ik stuur ze de omvang van mijn bank en geef aan op welke dagen ik zou kunnen, is morgen te snel? Morgen hadden ze iemand die heeft afgezegd, dus dat kon. Eigenlijk had ik er nu wel zin in, een kwartier lang stond ik me voor te stellen hoe de nieuwe bank in de kamer zou staan. Want het voelde alsof ik een nieuwe bank had besteld.
    Ik kon niet wachten tot ik Pieter het nieuws kon vertellen. Toen Pieter thuis kwam was ik nog aan het koken, ik huppelde bijna naar de deur en begon opgewonden over hoe ik me verveelde en dat we een nieuwe bank kregen. Hij keek sceptisch, en zei dat hij dol was op deze bank, en dat hij me eens eerder had gezegd om geen dure meubelen via marktplaats te kopen zonder dat hij ze had gezien of zonder dat we een meubelstuk écht moesten vervangen.
"Nee, gekkie, dat weet ik. Maar ik moet het beste nog vertellen!"
"O," zei hij. En "o, nou, goed dan. Leuk." Ik had de aardappelen laten aanbranden, maar daar moest hij alleen maar om lachen. Hij had een vermoeiende dag gehad en was eigenlijk niet blij toen hij thuis kwam, zei hij. Maar mijn enthousiasme had hem weer opgemonterd.