"Welk feest dan ook," zegt de man.
"Welk feest dan ook," herhaal ik, "welk feest waar en wanneer dan ook?"
"Welk feest waar en wanneer dan ook." herhaald de man. Ik laat me op de divan zakken, dat is nogal een keus die hij me geeft.
"Een enkel feest?"
"Je eerste feest."
"Hoeveel feesten kan ik bijwonen?"
"24," zegt de man, alsof hij verbaasd is dat ik dat niet wist, "24 feesten in 24 uren."
"Moet ik precies weten wie, wat, waar, wanneer?" Vraag ik, "want ik ben mijn opvouw-google vergeten."
"Probeer maar iets," zegt de man.
Ik denk na en schenk nog wat nectar in voor mijzelf en voor Floris, en zeg: "dus als ik zeg, het grootste vreugde feest in de geschiedenis of toekomst?"
"Dan zeg ik: goede keus mevrouw, en toets ik 7989-79 in."
"Feest 7989-79 dan."
"Goede keuze mevrouw, blijft u alstublieft gemakkelijk in de divan zitten. En als ik u een tip mag geven..."
"Dat mag u, heel erg."
De man leunt voorover, met zijn gezicht recht voor het mijne. "Wacht met de absint," zegt hij. Hij draait zich om en toetst 7989-79 in. De lift komt in beweging, het voelt alsof mijn maag zweeft maar ik kan niet goed uitmaken welke kant we op gaan. De drank blijft gewoon op dezelfde manier in het glas staan. Floris heeft zijn graal alweer leeg, ik vraag hem of hij nog iets anders wil proberen, zijn heldere ogen glijden van mij, naar de karaf, en terug. Misschien veranderd het voor hem ook wel gewoon als hij dat wil en ben ik het dier helemaal geen alcohol aan het voeren. Dan stopt de lift, Floris gaat omhoog zitten met zijn oren naar voren, we stappen samen uit, de man blijft staan.
"Wilt u niet mee?"
"Echt?" Vraagt de man.
"Ja. Wilt u mee?"
"Niemand vroeg ooit of ik mee wilde," zegt de man, "wacht, ik zet de lift even op de wacht." Hij toetst een lange code in en een luikje schuift open naast de knoppen. De man pakt er iets uit, stopt het in zijn zak en loopt met ons mee.
"Hoe heet u eigenlijk?" Vraag ik.
De man kijkt me aan, zijn ogen blinken. "Limonard Fidel," zegt hij, "maar noem me Oscar. Ik had graag Oscar geheten." Hij zegt het alsof het verkrijgen van de naam 'Oscar' een diepgewortelde hartewens van hem is, dus besluit ik de herkomst van de naam 'Limonard' maar te laten voor wat het is. Als we de lift uit zijn sluiten de deuren van de lift en staan we op een grasveld wat bomvol staat met mensen. Een paar bergruggen steken uit boven de menigte die in alle windstreken tot het einde van de horizon reikt.
"Waar zijn we?" Vraag ik aan Oscar Limonard.
"Wilt u niet mee?"
"Echt?" Vraagt de man.
"Ja. Wilt u mee?"
"Niemand vroeg ooit of ik mee wilde," zegt de man, "wacht, ik zet de lift even op de wacht." Hij toetst een lange code in en een luikje schuift open naast de knoppen. De man pakt er iets uit, stopt het in zijn zak en loopt met ons mee.
"Hoe heet u eigenlijk?" Vraag ik.
De man kijkt me aan, zijn ogen blinken. "Limonard Fidel," zegt hij, "maar noem me Oscar. Ik had graag Oscar geheten." Hij zegt het alsof het verkrijgen van de naam 'Oscar' een diepgewortelde hartewens van hem is, dus besluit ik de herkomst van de naam 'Limonard' maar te laten voor wat het is. Als we de lift uit zijn sluiten de deuren van de lift en staan we op een grasveld wat bomvol staat met mensen. Een paar bergruggen steken uit boven de menigte die in alle windstreken tot het einde van de horizon reikt.
"Waar zijn we?" Vraag ik aan Oscar Limonard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten