Ik heb mezelf nooit als een net persoon gezien, nooit.Vandaag is dat niet anders, dus moet ik mijn best doen. Mijn flexwerk voor Recruit a Student heeft me bij een internationaal communicatiebedrijf gebracht. Een bedrijf dat voor andere bedrijven apparatuur maakt om de communicatie te verbeteren. En ik mag voor de financiele tak de telefoon van de receptioniste opnemen. Het was makkelijker geweest om te vinden dat ik het niet kon en de klus te laten liggen, maar het meisje van het bureau zei zo lief dat ze wel dacht dat ik het kon handelen.
Ik ga achter de receptie zitten en doe mijn best om niet aan mijn plekjes te pulken. Mijn afleiding: wel drie telefoontjes, verspreid over 8 werkuren. Andere afleiding: een babydraak onder mijn tafel, (shhhhht, aan niemand doorvertellen). Ik heb hem Adrianus genoemd.
Elke keer als de telefoon gaat, springt A3anus op van het geluid. Met zijn kop tegen het bureau, maar ze zullen de deuken heus niet zien. Of waarschijnlijk niet binnenkort. Elke keer als er iemand binnen komt, trekt hij aan mijn schoenveters. Mijn nestors liggen eraf, dat kan ik wel zeggen.
"Kappen," zeg ik dan. Mensen denken nu vast dat ik een ingewikkelde relatie met mijn voeten heb, gelukkig zijn de meesten niet Nederlands. In de pauze voer ik A3 pindakaas met hagelslag, dat is heus niet giftig. Heb je ooit van een draak met allergie gehoord? Het bestaat niet. Daar moet eerst nog jaren doorfok overheen. Maar geen zorgen, zo ver komt het heus wel eens. Dat de Iraanse Stompe Neusbrug kuiltjes in zijn wangen heeft, en hoge kans op plop-ogen, dat de Nederlandse Watersnaak een allergie heeft voor eenden die brood hebben gegeten en dat de Grote Platoor niet meer met zijn vleugels vliegt maar met zijn oren, en kans heeft op auditair entropion = oren die het oog ingroeien. Maar zo ver zijn we nog lang niet, daar moeten nog flink wat generaties overheen. Geen zorgen, als we de draak niet doen uitsterven, komen we daar echt wel. Geen zorgen.
Ik geef de planten water, A3 volgt me over het plafond en kwijlt precies boven de computer van de baas. Meneer is super netjes maar hij knikt naar me. Hij is blij dat zijn plantjes hierna weer twee weken dorst kunnen doorstaan. Goedzo goedzo, 3anus volgt me de kamer weer uit. De baas zal het kwijl achter op het beeldscherm wel niet opmerken, vast niet. Ik ga weer achter de receptie zitten, A3 schuurt gaten in mijn legging.
"He, laat es!" zeg ik. De man in het kantoor naast de receptie steekt zijn hoofd door de deur.
"Sorry?"
"O, nothing, nothing at all. Sorry. Very sorry."
"No problem."
"Sorry," zeg ik nog eens.
Hij gaat weer terug zijn kantoor in.
We hebben nog tien minuten om van het uitzicht te genieten, dus doen we dat. Er is toch niemand in de conference room. 3anus vliegert door de kamer en blijft aan de draden van de grote beeldschermen haken. Niemand zal snel merken dat die draad half door is, vast niemand.
"Kom Anusje, huistijd," zeg ik. Ik bind mijn vest als een parachute aan zijn vleugels en open het raam. Het diertje is beter in vliegen dan in landen.
De volgende keer dat ik in een net kantoor moet werken, laat ik hem misschien beter toch thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten