Dit verhaal is mogelijk gebaseerd op fictie.
Piet woonde in een dorpje, heel lang geleden. Zo lang geleden dat de naam van het dorpje al lang vergeten is. Hij woonde daar in het boerderijtje van zijn ouders. Hij was lang niet de enige Piet in het dorp, bijna de helft van de mannen en jongens in het dorp heette Piet. Maar dat gaf niet want iedereen in het dorp werd genoemd naar wat hem of haar speciaal maakte. Voor onze Piet was dit makkelijk, hij was namelijk de enige in het dorp met een donkere huid. In die tijd was dit heel speciaal want er woonden nog maar weinig mensen in Nederland met een donkere huid, laat staan dat zij woonden in een afgelegen dorpje als dat van Piet. Maar zijn vader, Jan, had op zijn reis door Nederland één van de weinige donkere vrouwen van Nederland ontmoet en was op slag verliefd geworden. Daarna was Jan teruggekomen naar het dorp waar zijn ouders woonden en was Piet geboren. Daarom werd Piet in het dorp Zwarte Piet genoemd.
Elk jaar in december stuurde Piet een uitnodiging aan een man die hij nooit ontmoet had. Daarin vroeg hij aan de man of hij eens bij hem wilde komen eten. Deze man was altijd op reis maar in december kwam hij in Nederland terug. Het was een man die nooit tijd had maar die wel altijd tijd probeerde te maken, toch had Piet nooit een brief van hem terug gekregen. Toch stuurde Piet elk jaar de uitnodiging, kookte hij voor twee en inspecteerde in de schuur de stijgende hoeveelheid speelgoed die hij in jutezakken bewaarde. Als de man toch een keer zou komen, zou hij een warm maal krijgen en de jute zakken met speelgoed. Nu zul je denken, waarom deed Piet dit voor een man die hij nog nooit ontmoet had, en die nooit wat aan hem terug stuurde?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten