Het rijk van Dionysos - Pre-kater deel VII

   "Wat zal het zijn?" vraagt Oscar.
Ik denk na, ik heb over genoeg concerten gehoord waar ik heen had gewild maar het lijkt me ook leuk om juist ook andere dingen te zien. De concerten komen nog.
   "Kies de volgende rit maar, mijnheer Oscar!" Oscar lacht en tikt meteen een code in het paneel. Hij draait zich naar ons om en pakt een glas van de tafel. Ik bied hem de karaf aan maar hij weigert.
   "Dit is niet direct een feest, het is een ongepland feest. Maar ik was er altijd al benieuwd naar. En je zei dat je honger had." zegt hij, "Neem een glas mee." voegt hij eraan toe.
Ik pak een glas en haal mijn schouders op naar Floris. Die knippert één keer met zijn mooie ogen en begint dan te krimpen. Verbaasd kijk ik van Oscar naar Floris, terwijl de jaguar kleiner en kleiner wordt en stopt met krimpen op de grootte van straatkat.
   "Ahh wat schattig!" roep ik uit voor ik er erg in heb. Floris kijkt me geërgerd aan.
   "De mensen hier zijn niet echt gewend aan grote kattensoorten," zegt Oscar. Floris miauwt als een kitten, dit keer bedwing ik mijn 'kawaii' uitroep, zoals Japanse meisjes roepen als ze iets ontzettend schattigs zien. Of een leuke jongen natuurlijk. Ik leeg mijn beker en steek hem in een plooi van mijn witte gewaad. De lift opent en we stappen een grimmig licht in, vlak voor een gigantisch herenhuis.

   "Londen, 1814," zegt Oscar. We lopen naar het herenhuis toe en lopen eromheen, naar een grote loods. Ik volg verbaasd als we de loods stiekem betreden en naar een gigantisch biervat lopen. In het biervat staat een lange tafel met eten, drinken en mensen die duidelijk rijker zijn dan de rest van de straat die ik net zag. Een man met een korte kin en appelwangen zat aan het hoofd van de tafel. Oscar legt zijn
vinger op zijn lippen.
   "Als we stil zijn kunnen we vast wel ongemerkt als gasten 201 en 202 aan de tafel aansluiten," zegt Oscar.
Stil lopen we naar de tafel en schuiven aan, Floris komt bij mijn voeten liggen. De man aan het hoofd van de tafel heft zijn bierglas, de andere deftige mannen en vrouwen volgen zijn voorbeeld.
   "The greatest beerkeg in the world," zegt hij met een accent wat ik beslist versta onder wat de Engelsen 'posh' noemen. Daarom zijn we dus hier, het grootste biervat ter wereld. Iedereen giet zijn glas in één keer achterover en wordt direct door een bediende bijgevuld. Daarna komen er bedienden met dienbladen binnenlopen. Ik bekijk ze aandachtig, bedienden, bedienden, in welk jaar werd de slavernij in Londen afgeschaft? Ik wil één van de bedienden aanspreken maar Oscar legt zijn hand op mijn arm en schudt zijn hoofd. Ik bekijk de slaven aandachtig, ze zien er verzorgd uit.