Het rijk van Dionysos - Festival-regen

Elke week post ik een stukje uit “het rijk van Dionysos”, over de feesten waar ik ben geweest, maar vooral; over mijn ervaringen met de metal-wereld.

Op regenachtige dagen als vandaag is het makkelijk om mijn hoofd af en toe kwijt te raken in de dagen dat het regende op festivals. Er komt dan al snel één festival naar voren: de Zwarte Cross. Ik ben drie keer naar de Cross gegaan, met mijn lieve vriendinnetje Anne. Om een snel beeld van de Zwarte Cross te schetsen: een groot grasland met motors, monstertrucks, bandjes, boeren, een jostiband die met Jovink liedjes van Frans Bouwer speelt,
en naakte marathonlopers met helmen op.


De eerste keer dat we overwogen te gaan, was het vanwege de combinatie: prijs en line-up. Er kwamen best een paar bands die we wilden zien en €75 voor drie dagen inclusief camping was zelfs voor ons nog goed te doen. Uiteindelijk zijn we drie keer bij tante Rikie (de festival heilige) komen slapen, elke keer met minstens één dag regen. Het leuke aan de Cross was dat de regen niet de beelden schiep die je bij veel andere verregende festivals soms wel ziet: een horde mensen voor een podium met poncho's en plu's (zoals de beelden vooral op foto's verschijnen). Maar nee, wij zagen mensen die een waterpistool pakten, mensen die gingen schuilen onder een strijkplank en plassenspringers. Talloze plassenspringers. Niet alleen blagen die uit het blagenparadijs waren ontsnapt, of single plassenspringers met laarzen, maar plassenspringers in alle vormen en maten: mensen zonder bescherming tegen het water, ruige plassenspringende metalheads en zelfs gehele rondspringende partytenten. Hossend en joelend sprongen meerdere partytenten als grote paraplu's over het campingterrein. En de volgende dag, als het niet weer regende, lag het festivalterrein vol stro om het land te beschermen tegen alle glijdende stampende modder-sneakers (Anne), kisten (ik) en laarzen (ik jaar twee en drie). Dit leidde tot een fantastisch stro-gevecht.

Helaas had de regen ook een keerzijde, en niet alleen dat het 's nachts koud werd (rillend in vier lagen kleding), en zelfs ook niet dat de toiletten... dat dus. Anne's gezondheid kreeg een klap en ze kreeg een aanval. Ik was blij dat ik erbij was, omdat ze had gezegd dat ik gewoon maar zelf naar de band moest gaan kijken, maar ik wist niet wat ik moest doen en durfde niet bij haar weg. Gelukkig kwam een vriend van haar die we eerder waren tegen gekomen toevallig bij ons schuilen, nu kon één van ons in ieder geval hulp halen als het erger werd. Maar zo ver kwam het gelukkig niet. De volgende dag konden we weer door het stro rollen, met onze handen aan de dranghekken headbangen en dansen tot we weer naar huis moesten.

We zijn nu al jaren niet naar de Cross gegaan (gevalletje: combinatie van prijs & line-up), maar we drinken nog steeds de Nozem oil samen. (En mede en whiskey en wijn en gekke biertjes en Fanta en Nespresso chocoladecappuchino's).


Fijn weekend en bedankt voor het lezen!