Het was donker in de kroeg. Gerda stond achter de bar, de knoppen van de tap te poetsen. Achter haar rug werd ze wel eens "smetvrees Gerda" genoemd. Ze wilde alles schoonhouden. Er werd gefluisterd dat ze wel eens ging controleren als je naar de wc was gegaan. Of je nu een man was of een vrouw, en of er nu iemand in de bak stond te pissen of niet. Ik keek de bar rond, mijn vader was er niet. Ik ging aan de bar staan.
"Is je vader al thuis?" vroeg Gerda direct.
Ik schudde mijn hoofd, "nee net nog niet. Hoe laat was hij hier?"
Gerda zuchtte, "ik vond hem al hard gaan. hij is net een half uur weg."
"O, gelukkig," zei ik. "Welke kant ging hij op?"
"Ik heb hem met een snicker huiswaarts gestuurd. Lopend, dus op dat barrel haal je hem wel in."
"O. Oké."
Gerda haalde een set sleutels onder de toonbank vandaan en gaf ze aan mij. "Wil je ook een snicker of heb je liever een mars?" vroeg ze.
Ik lachte, "een twix," zei ik.
"Nou vooruit," zei ze. Ze reikte me de twix aan,"kun jij voor de verandering eens streng tegen je vader zijn, in plaats van andersom." ze knipoogde naar me. Ik knikte en liep terug naar mijn fiets. Tijdens het fietsen trok ik met mijn tanden de twix open en begon ik aan de eerste chocoladereep die erin zat. Ik hoopte dat mijn vader de directe weg naar huis liep, dat hij niet was gaan dwalen. Voor de zekerheid fietste ik niet al te snel en keek ik goed om me heen. Ver voor me uit zag ik Joep lopen, ik herkende hem aan zijn pet. Hij liep arm in arm met iemand anders. Ik stak de tweede twixreep met de verpakking in mijn zak en crosste ernaartoe.
"Hé, Flatje Petje," zei Joep puffend terwijl hij walsend mijn vader op de stoep probeerde te houden. Hij had nog steeds de snicker van Gerda in zijn hand. Er was één hap uit en de chocolade droop over zijn vingers.
"Kan ik helpen?" vroeg ik.
"Na, gaat. goed," zei Joep.
"Hé jongen, jongen mijn jongen," zei mijn vader. Hij maakte een zwiepende beweging in mijn richting waardoor Joep hem terug moest duwen en hij bijna de andere kant op viel. Ik probeerde mijn lachen te verbergen, het was gewoon té gek.
"Daar is een bankje," zei ik tegen Joep.
"Goed. Hnggh. plan." zei Joep.
Hij veranderde langzaam van richting en liet mijn vader op het bankje zakken. Ik liet mijn barrel op het gras ernaast vallen en ging naast mijn vader zitten, zodat hij tussen Joep en mij in zat. Joep haalde hoorbaar adem en mijn vader ontdekte de gelekte chocolade op zijn hand en begon het eraf te likken, onhandig, zodat hij bruine vlekken maakte op zijn wang, als een snoepende kleuter.
"Hé, jongen, mijn jongen," mijn vader draaide naar me toe, legde de chocoladehand op mijn arm. Het kleefde. Hij keek heel serieus. "Als je het wil," zei hij, "dan mag je van mij met Vera trouwen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten