We zijn er aan toe. Mijn collega zegt dat ze graag een simpel klusje zou willen, hoeft ze niet na te denken. Ondertussen typt ze en opent ze meerdere schermen op haar scherm.
'Laat mij maar pennen in elkaar zetten,' zegt ze met haar steeds verminderende Poolse accent.
Ik knik en ga weer verder met het verslepen van het meubilair. Grote vrachten worden altijd gebracht als er belangrijke mensen voor belangrijke vergaderingen zijn. Voor ze de ruimte uit komen wil ik het weer een soort van aan kant. Ik sleep een stoel van de muur naar de kast en zet hem onder de plant met de puntige bladeren.
'Lieverd, heb je vakantie nodig?'
'O ja, ik moet ook nog iets boeken.'
'Nee hoor, je kan hier in je pauze wel even op vakantie.'
Ze kijkt me aan en ik gebaar naar de stoel. Ze schiet in de lach.
'We hebben ook nog Vita Coco liggen en rietjes, ga jij in de pauze even op vakantie.'
'Dat is ghoed, very goed! Onder dat heerlijke kunstmatige licht, of ik moet de luxaflex even open maken.'
'Is goed lieverd, en dan kom ik er wel bij zitten. Heb je je bikini mee? Hebben ze vanuit de vergadering ook nog iets te zien.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten