woensdag 3 mei 2017

Wasmiddel

Een vrouw stapt de lift in, een sterke wasmiddelgeur verspreidt zich door de kleine stalen cabine. Nog 20 verdiepingen tot nul. Mensen stappen in, het lijkt wel op elke verdieping. De vrouw staart naar me terwijl ik steeds dichter tegen de achterwand ga staan. Over het algemeen is deze lift heel snel, maar nu valt het even tegen. Het is altijd druk als ik met spullen naar beneden moet sjouwen, of naar boven. De vrouw stapt uit op de 6e verdieping.
  'Werk ze,' mompelt ze bij het uitstappen, terwijl ze nog steeds mijn richting op kijkt. De deuren sluiten. De wasmiddelgeur lijkt snel te vervagen.
Bij nul stroomt de lift leeg, ik zet mijn postbak bij de receptie op de toonbank en zwaai vrolijk naar de receptioniste. Ik ga terug door het poortje, toets '23' in bij de lift. Lift E is onderweg. Een leeuwman komt aanlopen, geweldig, volumineus, blond haar tot net over zijn oren en een bruine, stevige, baard. Hij toetst 14 in, 14 hele verdiepingen maar de lift gaat weer zo snel als altijd. Misschien zelfs sneller om de achterstand van net in te halen. Ik probeer niet te staren, slaag er half in door via de glanzende liftwanden te kijken. De wanden vertonen maar een wazig beeld. De leeuwman kijkt in de spiegel, haalt twee keer een hand door zijn haar om de licht krullende strengen weer achteruit te vegen. Dat wil ik ook wel.
  Veertiende verdieping. De deuren gaan open, leeuwman stapt uit.
  'Werk ze,' zeg ik.
Hij kijkt even achterom, knikt en de deuren sluiten zich weer. Ik stap uit op de 23e, ruik aan mijn trui. Ik ruik...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten