Eindelijk kan ik je weer aankijken. Dat is eigenlijk best lang geleden. Ik zag je wel eens in het weekend natuurlijk. Zo'n 20 minuten voor ik het statuut op de Herengracht binnen ging, misschien nog eens een half uurtje in de pauze. En zondag als ik met mijn lieve ging wandelen. Nu zie ik je tenminste voor ik in de lift naar de 23e stap. Nu zie ik je tenminste als ik op weg naar huis weer de lift op begane grond verlaat. Het scheelt weinig, het zijn maar een paar minuten extra zelfs. Toch maakt het alle verschil, om niet de héle dag te hoeven leven zonder jou.
Welkom terug Meneer Zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten