Ik bezit een mal van mijn piemel. Niet dat je ernaar vroeg, maar dan weet je dat je altijd nog iets van me zou kunnen hebben. Dan kun je rouwen zolang je nodig hebt, want aan die lusten kun je in ieder geval nog iets doen. Het is toch wel een beetje romantisch, dat ik je zelfs na mijn dood nog daarmee kan helpen. Beter dan zo'n seksloze urn of grafsteen. Daar valt weinig mee te beginnen. En zeg nou zelf... Wat zou je anders van mij missen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten