Misschien had ik Pat moeten vragen hoe het gaat met verzendingen naar het buitenland. In meer details. Ik heb natuurlijk zelf wat gezocht, maar Pat, die weet het precies. De auto begint te rijden, mijn reis is begonnen maar genieten lukt me niet zo goed. De verhalen die ik over verscheepte mensen kon vinden waren allemaal al oud. Toch kan er niet zoveel veranderd zijn. En alle omstandigheden die hun reizen gevaarlijk maakten heb ik gecoverd. Ik heb gaatjes in mijn doos, ik heb eten en drinken, ik heb zuurstof, alles moet goed gaan.
Het duurt even voor ik door heb dat we gestopt zijn. Pas als ik Pat de deur dicht hoor slaan, weet ik het zeker. De achterdeur gaat open en ik hoor de automatische klep naar beneden gaan. Pat praat tegen iemand, geschuifel, en dan gaat de klep weer omhoog. Nog meer geschuifel, waarschijnlijk een ander pakket wat gehaald moet worden. De deur gaat weer dicht, en weer moet ik wachten.
We halen nog veel meer pakketten op. Omdat ik zo vroeg was, was ik waarschijnlijk de eerste. Het is al laat als we nog eens stoppen en het dit keer langer duurt voor de deur open gaat, voor ik iemand hoor praten. De deur gaat weer open, ik hoor een paar woorden in zakelijke toon, weer geschuifel, automatische klep, karren over tegels, automatische klep, geschuifel. En zo gaat het door terwijl het geschuifel steeds dichterbij komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten