Het pakketje III

Degene die me zal opsturen is Mahmut, hij werkt ook bij de fabriek, en neemt mijn verantwoordelijkheid voor de zendingen over. Ik ken Mahmut niet zo goed, niemand kent hem goed. Hij luistert altijd naar muziek, hij zegt dat hij zich anders niet op het werk kan concentreren. Dat begrijp ik wel, want dat is ook wel lastig omdat we allemaal graag praten onder het werk. Of zingen, er wordt met de radio meegezongen. Ik zei dat eens tegen hem maar hij zei dat hij de radio niet vertrouwt.
   'Ze hersenspoelen je, man!' zei hij.
   Ik denk dat het vanwege de reclames is maar ook omdat ze alleen maar bepaalde muziek draaien. Die muziek luistert Mahmut niet. Hij luistert alleen naar non-compromistische muziek of zoiets. Hij helpt me hiermee alleen omdat hij vindt dat we tegen de regels moeten opstaan.
    'De banken en regeringen hebben macht over ons, maar dat hoeven wij niet zomaar te accepteren. En zo dom zijn wij niet, dat we dat accepteren. Dat kunnen we ze nu laten zien.'
    Toen ik het hem vertelde vond hij het een vet goede actie van mij, hij gaf me zelfs een biertje tijdens de pauze. Hij heeft altijd een sixpack Euroshopperbier in de koelkast liggen omdat hij dat lekkerder vindt, hij zegt dat merken naar plastic smaken. Zelf drink ik liever Warsteiner.

Mahmut komt me halen om naar de fabriek te gaan. Zijn Frisse 306 ruikt naar rook, zelfs al zit er een gat in de onderste hoek van het bestuurdersraampje. Mahmut knipoogt.
   'Daar gaan we, kill.'
    Hij heeft met een smoesje gevraagd of hij vroeger kon komen zodat hij zijn uren kan halen en daarna naar de tandarts ofzo kan gaan. De leiding vond het allemaal best, als hij zijn uren maakt en zijn werk doet, mag hij het allemaal zelf weten. Ze hebben hem de reserve sleutel gegeven zodat hij erin kan en zeiden dat ze die aan het einde van de dag beter in het sleutelkastje terug vinden, of anders. Mahmut had zijn schouders opgehaald en zei: Is goed, jongen.
    De Junior Manager vond dat duidelijk niet grappig, maar Junior Managers vinden dan ook nooit iets grappig. Ze zijn altijd te druk bezig om zich te bewijzen.
    Mahmut zet de auto stil op de parkeerplaats en helpt me met de tassen voorraad. Het is gek om de enige auto op de parkeerplaats te hebben, om de enige twee personen te zijn. Meestal komt iedereen tegelijk aanlopen, vijftien minuten voor we moeten beginnen zodat we nog een koffie op kosten van de baas kunnen doen. Ik was altijd blij dat hij dat aan bood, ik was hard aan het sparen om deze reizen te kunnen betalen. Zelfs per post is de reis nog ongelooflijk duur. Ik heb alles al uitgestippeld en betaald. Bij FedEx heb ik online alle reizen geregistreerd zonder ophaling, behalve voor vandaag. De rest van de ophalingen regelen we online als ik op locatie ben, op die manier zit ik niet vast aan een schema en is er plek voor onvoorziene omstandigheden.

Het pakketje II

Toen ik het idee bedacht ben ik bij een fabriek gaan werken, dat is al een paar jaar geleden. Het is niet zomaar zo'n inpakken uitpakken fabriek met koekjes of blikjes of bollen. Het is een fabriek die paspoppen maakt. Daar zit nog best veel werk in, winkels hebben erg veel eisen tegenwoordig. Ik moest oorspronkelijk helpen met het maken van de mallen, maar ik heb ze zo ver gekregen om me bij de verzending te betrekken. Tot ik de enige was die het verzenden deed, zodat ik wat dingen kon proberen. Mijn vrienden hebben al zonder problemen een paspop met een voedselvoorraad en een zuurstoftank ontvangen. Met die voorraden kan ik weer naar het volgende land reizen, en het diende als test. Geen van de pakketten is open gemaakt. De tijd is daar om met het echte werk te beginnen.

Ik typ in onze groepschat dat ik er klaar voor ben: 'This is going to work, guys!'
 
  Aron is aan het typen... 

  Aron
  Ik zie je over een paar dagen, Robbie. 
  
  Ik
  Kunnen we eindelijk dat biertje doen, dude!

  Dustin 
  Wanneer ben je dan ook alweer bij mij?

  Aron
  Zoals besproken verstuur ik hem een week na aankomst naar jou toe. En dan stuur ik je zijn
  track & trace nummer, ja?

Ik ga eerst naar Aron, hij woont in de UK. Dat is nog niet zo heel ver, maar dat is voor de eerste rit wel goed. Arons zending naar Dustin is écht het echte werk. Dat is een veel langere zit, daarom heeft Aron al een gameboy voor me ontvangen. Bij de eerste zending heb ik dat nog niet nodig want ik verveel me niet zo snel. Al neem ik wel een paar stripboeken mee en een zaklamp.

Ik schrijf dat ik ga slapen, morgen is de grote dag. Iedereen wenst me een goede nachtrust toe. Mijn broer zei eens dat het gay is om een andere man een fijne nacht toe te wensen, maar mijn broer heeft dan ook geen echte vrienden.

Het pakketje

Het is het beste idee ooit, al zeg ik het zelf. Misschien hebben mensen er al wel eens over gedacht, waarschijnlijk hebben ze het ook wel gedaan. Maar nooit heb ik gehoord dat het goed af liep. Ik ga het doen, ik ga een wereldreis maken, per post. Het wordt geweldig, het beste ooit. Alle landen die ik zal zien! Ik heb al een lijst met landen waar ik heen wil. Ik wil alle vrienden ontmoeten die ik via een online game gevonden heb. We hebben lang gepraat met zijn allen, veel discussies gehad in een hele grote groupchat, toen vielen in ieder geval degenen die toch niet echte vrienden waren af.

Ik heb de doos al, een mooie grote met ruimte voor een kussen en een voorraad eten en drinken. Een paar grote flessen en een zuurstoftank en de binnenkant heeft een zachte laag die isolerend werkt, maar die de scans niet tegenhouden. Het enige probleem is: de douane controle. Als ze mijn pakketje openen, snappen ze natuurlijk meteen dat ik niet echt een helemaal legaal pakketje ben. Daar heb ik het langste over nagedacht, maar ik denk dat ik de perfecte manier gevonden heb om het te voorkomen.

Wat terug kan komen

Een meisje in de trein opent
een boek en ruikt de gele pagina's

er staat een man op de achterkant

verscholen onder een berenklauw

ze leest het tot ze de man

tevreden aan kan kijken

De zon is lavendel door

de wolken gebroken

zodat hij nog één keer

zijn hond kan uitlaten

een gitaar speelt zacht

terwijl de kolen fabriek nog

wat roet in de lucht blaast

hij laat de riem los van de

hond die zijn naam niet kent

Ze heeft haar mond
op een kier, aait de papieren    

hoeken, kijkt periodiek uit het raam

langzaam doet ze het boek dicht

en drukt haar lippen kuis
op de schrijvers wang

Hij wast zijn handen
van de vacht

uit het kuipje waarvan
de zeep niet schuimt

gooit de riem weg

timmert de deuren dicht

zet de ramen op de tweede
open want de zolder is
een uitgangspunt

terug naar beneden

wrikt hij de spijkers uit het luik

Misschien komt hij nog terug