die met piepende schoenen
op groene vloeren met geknikte knieën
wachten tot de bal op de onderarm stuitert
naar dikke matten die opgestapeld
achter een doel lagen
waar ik op lag met kleurtjes en papier
die ik alleen gebruikte in de pauzes
waarin mijn vader niet speelde
naar de eerste keer dat ik de punten
mocht tellen en ik zenuwachtig
de nummerkaarten veranderde
bang dat ik vals zou tellenVoor mijn lieve papa en lilebel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten